ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντὸνσκ

Ἡ ἐξέταση τῆς συνειδήσεως

Συμβουλὲς πνευματικὲς γιὰ θάρρος καὶ προσευχὴ »

Δύσκολος εἶναι, τὸ ἀναγνωρίζω, ὁ ἀγώνας ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ, εἶναι ὅμως ἀπαραίτητος. Πολλοὶ κάνουν πολέμους καὶ νικοῦν ἄλλους ἀνθρώπους, εἶναι ὅμως αἰχμάλωτοι καὶ δοῦλοι στὰ πάθη τους. Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἔνδοξη νίκη ἀπὸ τὴ νίκη πάνω στὸν ἑαυτό μας. Βραβεῖο χωρὶς νίκη δὲν ὑπάρχει. Καὶ νίκη χωρὶς ἀγώνα δὲν ὑπάρχει.

Ἀδελφέ μου, ἂς καταπιαστοῦμε μ΄αὐτὸν τὸν ἀγώνα, γιὰ νὰ κερδίσουμε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ τὴ νίκη, νὰ πάρουμε ἀπ΄Αὐτὸν τὸ στεφάνι τῆς ἀρετῆς καὶ νὰ θριαμβεύσουμε αἰώνια στὴ βασιλεία Του.

Ἂς διατυπώσουμε τώρα μερικὲς σκέψεις, ποὺ δίνουν βοήθεια καὶ ἐνίσχυση στὸν ἀγώνα:

Ν΄ἀκοῦς καὶ νὰ προσπαθεῖς νὰ κατανοεῖς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ μᾶς ἀποκαλύπτονται ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ ἀρετή, ὥστε ν΄ἀποφεύγουμε τὴν πρώτη καὶ νὰ ἐπιδιώκουμε τὴ δεύτερη: “πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος” (Β΄Τίμ.3,16-17). Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ “μάχαιρα τοῦ Πνεύματος” (Ἐφεσ. 6, 17), μὲ τὴν ὁποία σφαγιάζεται ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς.

Ὁ Θεὸς βρίσκεται παντοῦ. Ὅπου κι ἂν βρεθοῦμε, εἶναι δίπλα μας. Ὅ,τι κι ἂν κάνουμε, γίνεται μπροστά Του.

Πῶς λοιπὸν θ΄ἁμαρτάνουμε καὶ θὰ καταπατοῦμε τὸ ἅγιο θέλημά Του μπροστὰ στὰ μάτια Του;

Ντρέπεσαι, ἀλλὰ καὶ φοβᾶσαι νὰ φερθεῖς μὲ ἀσέβεια μπροστὰ στὸ βασιλιὰ ἢ καὶ στὸν παραμικρὸ ἐκπρόσωπο τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Πόσο πιὸ πολὺ πρέπει νὰ αἰσθάνεσαι τὸ ἴδιο μπροστὰ στὸν Θεό; Μὴν ξεχνᾶς ὅτι κάθε ἁμαρτία εἶναι ἀσέβεια καὶ παρανομία ἐνώπιόν Του.

Νὰ θυμᾶσαι τὰ τέλη σου, τὸ θάνατο, τὴν Κρίση τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἅδη, τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Αὐτὸ θὰ σὲ ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. “ἐν πᾶσι

Ν΄ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ συνθῆκες ποὺ ξέρεις ὅτι παρασύρουν στὴν ἁμαρτία, ὅπως λ.χ. συμπόσια, διασκεδάσεις, κακὲς καὶ ἄπρεπες συζητήσεις. “Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι (συναναστροφὲς) κακαὶ” (Α΄Κορ.15, 33).

Νὰ συγκρατεῖς στὴ σκέψη καὶ στὴ μνήμη σου ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ πεθάνει ὁ ἄνθρωπος τὴν ὥρα τῆς ἁμαρτίας, κι ἔτσι νὰ χαθεῖ αἰώνια. Ὁ Φαραώ, ὁ βασιλιὰς τῆς Αἰγύπτου, καταδίωκε τοὺς Ἰσραηλίτες θέλοντας νὰ τοὺς ξαναγυρίσει στὴ σκλαβιά, καὶ πάνω σ΄αὐτὸ τὸ παράνομο ἔργο τοῦ πέθανε (Ἔξοδ.14, 27-28). Καὶ ὁ Ἀβεσσαλώμ, ὁ γιὸς τοῦ Δαβίδ, ζητοῦσε νὰ σκοτώσει τὸν ἅγιο πατέρα του, καὶ πέθανε πάνω σ΄αὐτὸ του τὸ ἐγχείρημα (Β΄Βασ.18, 14).

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ τώρα: Βλέπουμε πώς οἱ ἄσωτοι καὶ οἱ μοιχοὶ χτυπιοῦνται ἀπὸ τὸ θάνατο πολλὲς φορὲς πάνω στὸ αἰσχρό τους ἔργο, οἱ βλάσφημοι στὴ βλασφημία τους, οἱ κλέφτες καὶ οἱ ἅρπαγες στὴν ἁρπαγή τους καὶ οἱ ἄλλοι παράνομοι στὴν παρανομία τους.

Δηλαδὴ ἡ δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ χτυπάει τοὺς ἁμαρτωλούς, γιὰ νὰ φοβόμαστε καὶ νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε.

Συλλογίσου πώς ὁ Χριστὸς βασανίστηκε καὶ πέθανε γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου. “Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν” (Ἡσ. 53, 5). Κι ἐσύ, ὁ χριστιανός, νὰ κάνεις αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Κύριος ἤπιε τὸ πικρὸ ποτήρι τῶν Παθῶν, κι ἔτσι νὰ ξανασταυρώνεις τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ; (Ἑβρ. 6, 6).

Ἂς μὴν κοιτάζουμε τί κάνουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ τί μᾶς προστάζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι δὲν θὰ ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου. “Εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσι τὸν νόμον σου, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον” (Ψαλμ.118, 165). Ἀγάπα τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν θὰ σὲ βλάψουν οἱ πειρασμοὶ τῆς κοινωνίας.

Οἱ προσπάθειές μας καὶ οἱ ἀγῶνες μας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας δὲν εἶναι ἀποτελεσματικοὶ χωρὶς τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται λοιπὸν συνδυασμὸς ἀγώνα καὶ προσευχῆς, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει ὁ Κύριος σ΄αὐτὴ τὴ σοβαρὴ ὑπόθεση. Ὁ Θεὸς τοὺς ἐπιμελεῖς βοηθάει, τοὺς ἀγωνιστὲς ἐνισχύει, τοὺς νικητὲς στεφανώνει.

Ἀδελφέ μου! Βλέπεις τοὺς ἐχθρούς τῆς ψυχῆς μας, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς καταστρέψουν ὄχι προσωρινά, ἀλλὰ αἰώνια. Βλέπεις καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ στὸν ἀγώνα μας ἐναντίον τους. Ἂς πάρουμε λοιπὸν θέση -“στῶμεν καλῶς”- καὶ ἂς ἐξοπλιστοῦμε μὲ τὴ δύναμη τοῦ Παντοδύναμου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ποτὲ δὲν θὰ τοὺς ἐπιτρέψουμε νὰ μᾶς καταβάλουν. Κι ἔτσι θὰ λάβουμε τὸ στεφάνι τῆς νίκης ἀπὸ τὸν ἀγωνοθέτη Ἰησοῦ.

Κύριε Ἰησοῦ,
νικητὴ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἅδη,
βοήθησέ μας,
χωρὶς Ἐσένα δὲν μποροῦμε τίποτα,
μ΄Ἐσένα τὰ πάντα!…”

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Ἔκδ.Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου